«Δεν μπορεί κανείς να μας στερήσει το νερό, που μ’ αυτό ζήσαμε αιώνες σε
τούτη τη γωνιά της Γης. Είμαστε φτωχοί αγρότες. Πώς θα καλλιεργήσουμε τα χωράφια μας,
πως θα ποτίσουμε τα ζώα μας;»
Αυτά τα λόγια είναι γραμμένα σε ένα πανό, που βρίσκεται κρεμασμένο στη Laguna Azul στο Περού. Εκεί, και συγκεκριμένα στην επαρχεία Εσπινάρ, οι κάτοικοι δίνουν σκληρή μάχη τους τελευταίους μήνες για να σταματήσουν να λειτουργούν τα χρυσωρυχεία στην περιοχή, που καταστρέφουν κάθε γεωργική και κτηνοτροφική δραστηριότητα, καθιστούν το νερό ακατάλληλο για χρήση και, γενικά, εξαθλιώνουν τις ζωές των κατοίκων. Οι αγώνες των κατοίκων έχουν έρθει πολλές φορές αντιμέτωπες με άγρια καταστολή. Μάλιστα, στην τελευταία κινητοποίηση της 28ης Μάη, η Policia έκανε αισθητή την παρουσία της με τέσσερεις νεκρούς (!) και εκατοντάδες τραυματίες.
Το ζήτημα έχει αρχίσει να παίρνει διεθνείς διαστάσεις, ενώ, όπως ήταν αναμενόμενο, όσοι ασχολούνται με την υπόθεση των χρυσωρυχείων σε Χαλκιδική, Κιλκίς και Θράκη, δε δυσκολεύονται να βρουν αρκετά κοινά σημεία μεταξύ των δύο περιπτωσεων.
Ακολουθεί ενδιαφέρον απόσπασμα από κείμενο δημοσιευμένο στον ισότοπο http://antigoldgreece.wordpress.com:
«Ο σκληρός αγώνας των περουβιανών απεργών και διαδηλωτών των 12ημερων
κινητοποιήσεών τους, κατέληξε δυστυχώς με
τέσσερις νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, στο μικρό χωριό Tintaya
Marquiri.
Η περιοχή έχει κηρυχτεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Αιτία των ταραχών, τα μεταλλεία χαλκού, που εκμεταλλεύεται η πολυεθνική
«Xstrata» (βρετανό-ελβετικών συμφερόντων), εδώ κι έξι χρόνια. Τα
περιβαλλοντικά προβλήματα που έχουν προκληθεί, έχουν πλέον αδιάψευστα
τοξικολογικά στοιχεία. Οι κάτοικοι έχουν καταφύγει σε δικαστικό αγώνα
για την κατοχύρωση των δικαιώματος να έχουν καθαρό νερό, μια κι αυτό,
είναι ουσιαστικά το μεγάλο τίμημα, στο μεγαλεπήβολο επενδυτικό σχέδιο,
που έχει την υποστήριξη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης της Λίμα. Τα βαρέα
μέταλλα, έχουν αυξηθεί σε επικίνδυνα επίπεδα, στα ούρα και στο αίμα των
γηγενών. Ο δήμαρχος του Εσπινάρ, Oscar Mollohuanca, πήρε την πρωτοβουλία
με τη συνδρομή της καθολικής επισκοπής του, να ταξιδέψει τον περασμένο
μήνα στην Ελβετία, για να καταθέσει εκεί τα ανησυχητικά πορίσματα και
για να πείσει το διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας («Xstrata»), στο να
δει το όλο θέμα με ανθρωπιστικό ενδιαφέρον. Δυστυχώς συνάντησε κλειστά
αυτιά και αδιαλλαξία εκ μέρους των επενδυτών. Ας σημειωθεί, ότι το Νοέμβριο του 2011, ο αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης
Jose de Echave, που είχε στην αρμοδιότητά του τον τομέα Περιβάλλον,
αναγκάστηκε σε παραίτηση (λόγω των πολλών συγκρούσεων εντός της
κυβέρνησης), για το εν λόγω έργο....» Κάντε κλικ εδώ για να συνεχίσετε την ανάγνωση του κειμένου
Γνώρισα πρόσφατα ένα παιδί που έχει μεγαλώσει στο Περού. Μου μίλησε για την κατάσταση εκεί, για δεινή οικονομική κατάσταση και εκμετάλλευση από τους πολιτικούς, αλλά δε μου είπε για το νερό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φάση με τα χρυσωρυχεία συμβαίνει τα τελευταία 6 χρόνια, οπότε αν έφυγε πριν καιρό λογικό να μην το 3έρει. Επιπλέον, επειδή η κυβέρνηση έχει πάρει 3εκα8αρα 8έση υπέρ των χρυσωρυχείων, παίζει πολύ συγκάλυψη του τι πραγματικά συμβαίνει. Ασε που οι μεγαλύτερες -σε κυκλοφορία- εφημερίδες της Λίμα παρουσιάζουν τους κατοίκους σαν "οικο-αναρχικούς" -όπως είχε γίνει κ εδώ με την κερατέα... Καταλαβαίνεις για τι κατάσταση μιλάμε... !
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς στην ενημέρωση- ευαισθητοποίηση των πολιτών για τον χρυσό το θέμα της κατασπατάλησης του νερού δεν προβάλεται όπως κι όσο θα έπρεπε,ενώ θα έπρεπε να μπαίνει το δίλημμα νερό ή χρυσός- ποιο από τα δυο ταυτίζεται με τη ζωή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ημερίδα που παρακολούθησα στις Σάπες την Παρασκευή 1 Ιουνίου,είδα ότι οι άνθρωποι στο θέμα της κατασπατάλησης και της μόλυνσης του νερού, έδιξαν μεγαλύτερη ευαισθησία και προβληματισμό.Μακάρι να κλείσει το κεφάλαιο αυτό του απόλυτου τίποτα- χρυσού, που θα αραχνιάσει τις ζωές μας. Μάρθα Γκενοπούλου