Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Δολοφονούνται, γιατί υπερασπίζονται τα αυτονόητα

Καμπότζη, 27 Απρίλη 2012. Ο οικολόγος ακτιβιστής Chut Wutty πέφτει νεκρός από τα πυρά της στρατιωτικής αστυνομίας της περιοχής. Το έγκλημά του; Είχε στην κατοχή του φωτογραφίες που αποδείκνυαν τις παράνομες υλοτομικές δραστηριότητες από επιχειρηματίες στην περιοχή. Ενώ ο ίδιος τραβούσε φωτογραφίες, οι αστυνομικοί τον διέταξαν να σταματήσει και, όταν εκείνος αρνήθηκε, άρχισαν να του επιτίθενται φραστικά και σωματικά. Στη συνέχεια, ένας απ΄τους αστυνομικούς έβγαλε το υπηρεσιακό του περίστροφο, τον πυροβόλησε εν ψυχρώ και απομακρύνθηκε, αφήνοντάς το να πεθάνει (!). Σύμφωνα με κατοπινή ανακοίνωση της στρατιωτικής αστυνομίας της Καμπότζης, όταν πληροφορήθηκε το θάνατο του Chut Wutty, αυτοκτόνησε από ντροπή. Η πληροφορία αυτή δεν έχει επιβεβαιωθεί μέχρι σήμερα, μερικές εβδομάδες μετά.

Την ημέρα της δολοφονίας του, ο Chut Wutty οδηγούσε δύο δημοσιογράφους που καλύπτουν το ζήτημα της παράνομης υλοτομίας, ένα ζήτημα που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στη Νοτιοανατολική Ασία. Ιδιαίτερα στν Καμπότζη, όπως αναφέρουν περιβαλλοντικές οργανώσεις, η παράνομη υλοτομία δίνει και παίρνει με την ανοχή -πολλές φορές φορές και τη συμμετοχή- της κυβέρνησης και των "πλούσιων" της περιοχής, αλλά και  ξένων επιχειρηματιών (κυρίως Κινέζων). Τα τελευταία χρόνια δε, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίων αυτών των δραστηριοτήτων έχουν έρθει αντιμέτωπες με σκληρότατη καταστολή.
ο Chut Wutty

Η εν ψυχρώ δολοφονία του Chut Wutty ερχεται να προστεθεί σε μια τεράστια λίστα δολοφονιών - ή "αυτοκτονιών" ή "εξαφανίσεων" ανάλογα με την περίσταση - ακτιβιστών την τελευταία εικοσαετία. Μια σειρά δολοφονιών, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πολιτικές, καθώς σ' αυτές κατά κύριο λόγο εμπλέκονται πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Επιπλέον, πέρα από τις δολοφονίες, οι περιβαλλοντικοί ακτιβιστές έρχονται σχεδόν καθημερινά αντιμέτωποι με λεκτική και σωματική βία, με φυλακίσεις και -σε κάποιες περιοχές του κόσμου- με βασανιστήρια (!). Μιλάμε για πρακτικές που αποτελούν κατάφορη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για πρακτικές εντελώς παράλογες και αναχρονιστικές, που μόνο αποστροφή θα μπορούσαν να προκαλέσουν.

Τα παραδείγματα είναι χιλιάδες. Ενδεικτικά, θα αναφέρω τρεις υποθέσεις, τις οποίες θεωρώ χαρακτηριστικές.

η Dorothy Stang
  • Η 73χρονη Αμερικανή ακτιβίστρια Dorothy Stang δολοφονήθηκε το 2005 στη μικρή ζούγκλα Άναπου της Βραζιλίας, όπου ζούσε για τριάντα χρόνια. Στη διάρκεια αυτής της τριακονταετίας, η Dorothy Stang υπερασπιζόταν τα τροπικά δάση και τα δίκαια των φτωχών κατοίκων της περιοχής, που καταπιέζονταν και εκδιώχνονταν από τους μεγαλοκτηματίες.  Ο δράστης, Vitalmiro Bastos de Moura, την πυροβόλησε έξι (!) φορές, ωστόσο είναι αξιοσημείωτο ότι το 2005 κρίθηκε αθώος και αφέθηκε ελεύθερος! Μετά από δικαστικούς αγώνες πολλών ετών, κινητοποιήσεις περιβαλλοντικών οργανώσεων και πιέσεις από την οικογένεια της γυναίκας, ο δράστης θεωρήθηκε ένοχος μόλις το 2009.
          Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν δολοφονηθεί πάνω από 1100 ακτιβιστές, ιθαγενείς αγρότες,   και ιερείς στον Αμαζόνιο. Το αξιοσημείωτο είναι ότι από αυτές τις υποθέσεις λιγότερες από εκατό έχουν πάει στα δικαστήρια, περίπου ογδόντα από αυτές έχουν δικαιωθεί, ενώ οι ηθικοί αυτουργοί (μεγαλοκτηματίες, επιχειρήσεις κλπ) εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι... 
  • Το Νοέμβρη του 1995 η γνωστή εταιρεία πετρελαίου Shell ήταν ο ηθικός αυτουργός για τη εκτέλεση του Νιγηριανού ακτιβιστή Ken Saro-Wiwa και άλλων οκτώ μελών της φυλής Orogoni, καθώς επίσης και για την άγρια καταστολή ειρηνικών διαμρτυριών στην περιοχή. O Ken Saro-Wiwa εκτελέστηκε με απαγχονισμό (!), ποινή που του επέβαλε το στρατιωτικό δικαστήριο με ψευδείς κατηγορίες για δήθεν εμπλοκή του σε δολοφονία. Προφανώς και δεν υπήρχαν στοιχεία που να αποδεικνύουν την ενοχή του, ενώ στο δικαστήριο δεν του επέτρεψαν να έχει νομική εκπροσώπηση. Ύστερα από προσπάθειες πολλών ετών, η οικογένεια του Saro-Wiwa κατόρθωσε να συγκεντρώσει στοιχεία που ενοχοποιούν την εν λόγω εταιρεία, καθώς και να αποδείξει ότι τόσο ο ακτιβιστής όσο και οι υπόλοιποι οκτώ είχαν υποστεί κατά την κράτησή τους άγρια βασανιστήρια. Και πάλι είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, μέχρι το 2010, η Shell αρνιόταν πεισματικά κάθε εμπλοκή με την υπόθεση.
Η Νιγηρία είναι η μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα της Αφρικής και οι κάτοικοι βλέπουν την περιοχή τους να καταστρέφεται από τη μόλυνση και τα σκουπίδια και τις ζωές τους να εξαθλιώνονται, καθώς τα παραδοσιακά τους επαγγέλματα (γεωργία, αλίεια στο δέλτα του ποταμού, κτηνοτροφία) έχουν χαθεί και όλα τα κέρδη απ' τα πετρέλαια πηγαίνουν στις πολυεθνικές. 
  • Το 2010 οι Ιάπωνες ακτιβιστές της Greenpeace, Yunichi Toru και Sato Suzuki, αποκάλυψαν ένα τεράστιο σκάνδαλο διαφθοράς σχετικά με την παράνομη φαλαινοθηρία. Η Ιαπωνική κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα και προχώρησε σε κράτησή τους, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης μερικούς μήνες μετά. Σύμφωνα με τη Greenpeace, μ΄ αυτή την πράξη η Ιαπωνική κυβέρνηση καταπάτησε ένα σωρό διεθνείς συνθήκες και ιδιαίτερα τη διάταξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αφορούν στην ελευθερία του λόγου. Ευτυχώς, η κοινή γνώμη κινητοποιηθηκε άμεσα, ασκήθηκαν πιέσεις και οι δυο ακτιβιστές αθωώθηκαν. 

4 σχόλια:

  1. Ενταξει...ΝΤΡΟΠΗ! Μονο αυτο εχω να πω! Πολυ ενδιαφερον αρθρο και μονο αγανακτηση μπορουν να σου προκαλουν αυτα τα γεγονοτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άλλη μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση από το "χελωνάκι" που υπηρετεί με συνέπεια την ενημέρωση σε θέματα περιβάλλοντος.
    Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, οι συγκεκριμένες εταιρείες που εκπροσωπούν οικονομικά συμφέροντα, αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο αυτούς που αντιτίθενται στις άνομες επιδιώξεις τους. Ύστερα, το ζήτημα αποσιωπείται επιμελώς. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι αποφασισμένοι να δώσουν ακόμα και τη ζωή τους προκειμένου να φανεί το δίκιο και να καταγγελθούν οι παρανομίες.
    Το έργο το έχουμε ξαναδεί : Όπου υπάρχει ένα εύθραυστο οικοσύστημα, από πίσω παραμονεύει κάποιος έτοιμος να το καταστρέψει στο όνομα του κέρδους. Γι' αυτό και η ενημέρωση και ο αγώνας του καθενός από μας πρέπει να είναι διαρκής, και η κατάσταση της ετοιμότητάς μας απερίσπαστη. Όλοι μας έχουμε κάτι να προσφέρουμε, όλοι μας έχουμε κάτι να πούμε. Σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, παρόμοιας φύσης παραδείγματα μπορούμε να δούμε έξω από την πόρτα του σπιτιού μας.
    Το περιβάλλον της χώρας μας απειλείται με κάθε τρόπο καθημερινά. Ο εχθρός δεν βρίσκεται πλέον προ των πυλών. Κάποιοι ήδη του έχουν ανοίξει κερκόπορτες.
    Υπενθυμίζουμε : Η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν είναι βίτσιο ή χόμπυ κάποιων παράξενων. Είναι καθήκον, γιατί το περιβάλλον είναι κεφάλαιο στο οποίο μια χώρα μπορεί να επενδύσει δίχως να το καταστρέφει ώστε να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση.
    Ευχαριστώ.
    Aragorn

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνω απολυτα και, επιπλεον, ο ακτιβισμος δεν ειναι μια ελιτιστικη πρακτικη που ασκειται απο ατομα με ακραιες πολιτικες αποψεις. Ουτε οι ακτιβιστες ειναι λουμπεν στοιχεια. Ο ακτιβισμος μπορει να ξεκιναει απο απλα καθημερινα πραγματα και να εκτεινεται σε πιο δυναμικες πραξεις πολιτικης ανυπακοης -αναλογα με το τι ειναι διατεθειμενος ο καθενας μας να προσφερει..

    Στο κατω κατω, "ακτιβιστης δεν ειναι αυτος που λεει οτι το ποταμι ειναι βρωμικο. Ακτιβιστης ειναι αυτος που καθαριζει το ποταμι" (Ross Perot)

    Adios..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βαθύ σεβασμό και ευγνωμοσύνη νιώθω για τους ακτιβιστές.Θάθελα όμως οι πράξεις τους να συνοδεύονται από σταθερή -μάχιμη κι όχι διάτρυτη νομική προστασία. Ίσως σ΄αυτό οφείλουμε να συμβάλλουμε όλοι, όσοι δε τολμούμε να πάρουμε μεγάλα ρίσκα. Να δούμε τη ζωή απ΄την ανάποδη και να βγούμε απ΄την κανονικότητά της".γιαγιά ιτιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή