Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Θαλάσσια καταφύγια τώρα!


26 Απρίλη 2012. Κάπου ανάμεσα στη Μύκονο και στη Δήλο, ένα μικρό σκάφος της Greenpeace πλησιάζει τη μηχανότρατα ALBERTO II και οι ακτιβιστές ζητούν από τον καπετάνιο και τους επιβαίνοντες να σταματήσουν το ψάρεμα στην περιοχή και να βοηθήσουν στη δημιουργία ενός θαλάσσιου πάρκου. Τονίζουν, επίσης, ότι η πράξη τους είναι καθαρά ειρηνική και σύμφωνη με τις ανάγκες των παράκτιων ψαράδων της περιοχής και τους καλούν να σκεφτούν τις καταστροφικές συνέπειες των πρακτικών τους για το θαλάσσιο οικοσύστημα.

Ο καπετάνιος του ALBERTO II αντιδρά και απαντά με μήνυση εναντίον τεσσάρων ακτιβιστών. Την ίδια, κιόλας, μέρα, οι τέσσερεις άντρες συλλαμβάνονται και κρατούνται στο λιμεναρχείο Πάρου. Η κράτησή τους διαρκεί 53 ώρες, ενώ οι συνθήκες είναι απαράδεκτες. Όπως καταγγέλουν οι ίδιοι, αναγκάζονται να κοιμηθούν στο πάτωμα, ενώ υποβάλλονται και σε γυμνό σωματικό έλεγχο (!). Την επόμενη μέρα, οι ακτιβιστές οδηγούνται με χειροπέδες (!) στη Σύρο, όπου διανυκτερεύουν και τελικά δικάζονται από Τριμελές Πρωτοδικείο. Ευτυχώς, αθωώνονται και το δικαστήριο απορρίπτει κάθε κατηγορία. Όπως λέει χαρακτηριστικά ο Γ. Παρασκευόπουλος -ένας από τους τέσσερεις-, η απόφαση του δικαστηρίου "δε δικαίωσε μόνο εμάς, αλλά και το δικαίωμα όλων στην ειρηνική, μη βίαιη διαμαρτυρία". *

Η συγκεκριμένη ειρηνική διαμαρτυρία οργανώθηκε στα πλαίσια της εκστρατείας της Greenpeace για τη δημιουργία θαλάσσιου πάρκου στις Κυκλάδες, όπου τα τελευταία χρόνια οι μηχανότρατες στραγγίζουν την περιοχή από ψάρια, δημιουργώντας έτσι προβλήματα στους παράκτιους ψαράδες και διαταράσσοντας το οικοσύστημα. Μάλιστα, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που βρίσκονται αναρτημένα στην ιστοσελίδα της Greenpeace, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια η αλιευτική παραγωγή έχει μειωθεί κατά 50% εξαιτίας ακριβώς των πρακτικών των μηχανοτρατών να στραγγίζουν την περιοχή και στη συνέχεια να πετάνε το μεγαλύτερο μέρος της "ψαριάς" πίσω στη θάλασσα.

Η δημιουργία ενός θαλάσσιου πάρκου στην περιοχή των Κυκλάδων θα μπορούσε να αποτελέσει τη λύση στο πρόβλημα της περιοχής, καθώς θα οδηγούσε στη μακροπρόθεσμη αύξηση του πληθυσμού των ψαριών, χωρίς να περιορίζει τους παράκτιους ψαράδες. Επιπλέον, θα μπορούσε να είναι η αρχή για την εδραίωση εναλλακτικών μορφών τουρισμού, που δε θα καταστρέφουν το ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Με άλλα λόγια, η δημιουργία ενός θαλάσσιου πάρκου θα είχε οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη για την τοπική κοινωνία. 

Προφανώς και η προσπάθεια ποινικοποίησης της ειρηνικής διαμαρτυρίας δείχνει ξεκάθαρα ότι αυτοί που ευθύνονται για το πρόβλημα δεν είναι διατεθειμένοι να συμβάλλουν στη λύση του. Στο κάτω κάτω, κάθε προσπάθεια ποινικοποίησης πράξεων ακτιβισμού έχει ως στόχο να τρομοκρατήσει και να αποτρέψει παρόμοιες μελλοντικές πράξεις, έτσι ώστε να διαιωνίζεται το status quo. Ωστόσο, η αθώωση των τεσσάρων ακτιβιστών και η στήριξη της τοπικής κοινωνίας αποδεικνύουν ότι θα υπάρξει και συνέχεια.

1 σχόλιο:

  1. Να ένα καλογραμμένο άρθρο, που αναδεικνύει τον ακτιβισμό ως αίσθηση κοινωνικής ευθύνης και το πως μικρόψυχοι άνθρωποι του "πάρτα όλα τώρα", βάζουν θηλιά σε κάθε έννοια αειφορίας και συνετής διαχείρησης,αποφασίζοντας ληστρικά και για τα παιδιά τους...
    από την κ. Γκενοπούλου Μάρθα που υποστηρίζει το αειφόρο -4ο γυμνάσιο Αλεξ/πολης

    ΑπάντησηΔιαγραφή